هواپیمائی جمهوری اسلامی ایران از هنگام تأسیس در سال ۱۳۴۰ تا سال ۱۳۵۷ «هواپیمایی ملی ایران» نام داشت که به اختصار «هما» نیز خوانده می‌شد. نام رسمی بین‌المللی این شرکت حامل پرچم از آغاز تا کنون «ایران ایر» (Iran Air) بوده است.
| نوع | تعداد | گنجایش |
|---|---|---|
| ایرباس آ۳۰۰-۶۰۰ آر | ۴ | ۲۵۳–۲۶۵ |
| ایرباس آ۳۰۰-بی۲ کی | ۴ | ۲۷۷ |
| ایرباس آ۳۰۰-بی۴ اف اجاره‌ای از شرکت ایران ایرتور | ۲ | ۲۷۸ |
| ایرباس آ۳۰۰-بی۴ | ۴ | ۲۷۸-۲۹۵-۲۶۲ |
| ایرباس آ۳۱۰-۳۰۰ | ۲ | ۲۰۰ |
| ایرباس آ-۳۲۰ | ۳ | ۱۴۷ |
| بوئینگ ۷۲۷-۲۰۰ | ۴ | ۱۵۴ |
| بوئینگ ۷۴۷-۲۰۰ بی | ۲ | ۴۳۴ |
| بوئینگ ۷۴۷-۲۰۰ بی اجاره‌ای از شرکت هواپیمایی قطر | ۱ | ۴۷۰ |
| بوئینگ ۷۴۷-۲۰۰ بی | ۱ | ۴۷۰ |
| بوئینگ ۷۴۷ اس پی | ۴ | ۵۹۲ |
| فوکر ۱۰۰ | ۴ | ۱۰۴ |
| فوکر ۱۰۰ اجاره‌ای از شرکت چابهار | ۱۲ | ۱۰۴ |
| جمع کل | فروند ۴۷ | صندلی |
تأسیس
گروهی از بازرگانان ایرانی در سال ۱۹۴۲، نخستین شرکت هواپیمایی حامل پرچم ایران را با نام ایرانین ایرویز تأسیس نمودند. این شرکت به جابجایی مسافر و بار در مسیرهای داخلی و منطقه‌ای می‌پرداخت و علاوه بر آن یک پرواز هفتگی باری نیز به اروپا انجام می‌داد. ناوگان آن از تعدادی هواپیمای داگلاس دی سی ۳ تشکیل شده بود. بعدها تعدادی هواپیمای دی سی ۴ و ویسکانت نیز به ناوگان ایرانین ایرویز اضافه شد.در سال ۱۹۵۴، یک شرکت هواپیمایی خصوصی دیگر به نام پرشین ایرسرویسز (پاس) در تهران تشکیل شد. پاس فعالیت‌های خود را در زمینه حمل بار آغاز کرد و بعدها به حمل مسافر در مسیرهای داخلی منتهی به تهران نیز پرداخت. این شرکت در سال ۱۹۶۰ پروازهای بین‌المللی خود را در مسیرهای اروپایی آغاز نمود. این مسیرها شامل تهران-لندن، تهران-پاریس، تهران-ژنو و تهران-بروکسل می‌شد. این پروازها با استفاده از هواپیماهای دی سی ۷ اجاره شده از شرکت سابنا انجام می‌گرفت.
در روز ۲۴ فوریه سال ۱۹۶۲، دو شرکت ایرانین ایرویز و پرشین ایرسرویسز در یکدیگر ادغام شده و شرکت هواپیمایی ملی ایران (هما)، با نام بین‌المللی ایران ایر (IRAN AIR) تأسیس گشت. این شرکت ملی اعلام شد و تمام امکانات و پرسنل دو شرکت مذکور را در اختیار گرفت. در همان زمان نشان هما برای این شرکت تازه تأسیس طراحی گشت.
هما پروازهای خود را با بهره‌گیری از هواپیماهای داگلاس دی سی ۳، دی سی ۶، ویکرز و آورویورک آغاز نمود و در سال ۱۹۴۶ به عضویت کامل یاتا در آمد.
دوران طلایی
اولین پرواز هما با هواپیماهای جت در سال ۱۹۶۵ با استفاده از یک فروند بوئینگ ۷۲۷-۱۰۰ در مسیر تهران-بیروت انجام شد. پس از آن شرکت تصمیم به تبدیل تمام ناوگان خود به هواپیماهای جت گرفت. با شروع دهه ۱۹۷۰ عصر طلایی هما نیز آغاز گشت. در سال ۱۹۷۱ تعدادی بوئینگ ۷۳۷-۱۰۰ و در سال ۱۹۷۴ تعدادی بوئینگ ۷۲۷-۲۰۰ وارد ناوگان شرکت شد. همچنین تحویل هواپیماهای گران قیمت بوئینگ ۷۴۷ از نوع ۱۰۰ و ۲۰۰ و اس پی از سال ۱۹۷۵ آغاز گشت.
در میانه دهه هفتاد میلادی، هما پروازهای بدون توقف بسیاری را به طور روزانه به قاره اروپا انجام می‌داد، در این دوره هواپیمایی ملی ایران تنها در مسیر تهران-لندن بیش از سی پرواز هفتگی انجام می‌داد. خط هوایی تهران به فرودگاه جان اف کندی نیویورک در سال ۱۹۷۵ با بهره‌گیری از بوئینگ ۷۰۷ و با یک توقف در فرودگاه هیث‌رو لندن آغاز شد. با خرید بوئینگ‌های ۷۴۷ اس پی، هما این هواپیماهای دوربرد را در مسیر تهران-نیویورک به کار گرفت و به این ترتیب طولانی‌ترین خط هوایی بدون توقف جهان را راه اندازی کرد.
در ۸ اکتبر سال ۱۹۷۲ هما قرارداد خرید دو فروند هواپیمای مافوق صوت کنکورد را با کنسرسیوم انگلیسی-فرانسوی آن به امضا رساند. البته این هواپیماها هرگز به ناوگان هما وارد نشدند، چرا كه در آوریل ۱۹۸۰ با توجه به روی دادن انقلاب ایران و دگرگون شدن سیاست‌های حكومت، این قرارداد فسخ شد. هما آخرین شرکت هوایی خارجی بود که قرارداد خرید این هواپیما را فسخ می‌کرد.
در سال ۱۹۷۸ هما ۶ فروند ایرباس مدل آ-۳۰۰ را برای به کارگیری در مسیرهای محلی از شرکت اروپایی ایرباس خریداری کرد و نخستین بهره بردار هواپیماهای ایرباس در خاورمیانه لقب گرفت. در پایان این سال هما به بیش از ۳۱ مقصد در داخل و خارج از ایران، از پکن و توکیو تا نیویورک به طور روزانه پرواز می‌کرد و در حال راه‌اندازی خطوط هوایی جدیدی به مقصد لس آنجلس و سیدنی بود.
در سال‌های پایانی دهه هفتاد، هواپیمایی ملی ایران به عنوان رو به رشدترین شرکت هواپیمایی جهان شناخته می‌شد و در عین حال یکی از ایمن‌ترین، مدرن‌ترین، و پردرآمدترین شرکت‌های هواپیمایی دنیا نیز به شمار می‌رفت. در سال ۱۹۷۶ هما پس از شرکت استرالیایی کوانتاس ایمن‌ترین شرکت هوایی جهان لقب گرفت. (تا پیش از انقلاب اسلامی تنها حادثه هما مربوط به سقوط یک فروند داگلاس دی سی ۳ این شرکت در سال ۱۹۵۲ می‌شد.) در آن سال‌ها هما سعی داشت از موقعیت استراتژیک ایران به عنوان نقطه‌ای میان شرق و غرب عالم به نحو احسن استفاده کرده و ایران را به مرکز ترانزیت بار و مسافر در جهان تبدیل کند. این روند با انقلاب ۱۹۷۹ ایران به كلی متوقف شد.
ساختمان مرکزی هواپیمایی ایران ایر توسط مهندسان اسرائیلی ساخته شد.
English
Iran Air (Persian: ایران ایر), formally Airline of the Islamic Republic of Iran (Persian: هواپیمائی جمهوری اسلامی ایران Havapeyma'i-ye Jomhuri-ye Eslāmi-ye Irān) is the flag carrier airline of Iran, operating services to 60 destinations, 35 international and 25 domestic. The cargo fleet operates services to 20 scheduled and 5 charter destinations. Its main bases are the Tehran Imam Khomeini International Airport for international flights and Tehran Mehrabad Airport for domestic flights .[3] It is headquartered on the grounds of Mehrabad Airport in Tehran.[4][5]
Its acronym, Homa (Persian: هما), is derived from two sources: the initial letters of Iran Air's pre-Revolutionary Persian name, Havapeyma'i-ye Melli-ye Iran (Persian: هواپیمایی ملی ایران); and from Homa, a griffin of Persian mythology.
Recent news reports by Press TV claim that the Iranian government plans to privatize Iran Air with its subsidy carrier Iran Air Tours along with the Homa Hotel Group.[citation needed]
History
In 1946, a group of businessmen founded Iran's first flag carrier under the name of Iranian Airways. Operations covered domestic and regional passenger and freight services plus a weekly freight service to Europe. The fleet consisted of Douglas DC-3s initially, supplemented by Douglas DC-4 and Vickers Viscount aircraft, later on. In 1954, the privately owned airline Persian Air Services (PAS) was established, which initially operated only freight services, followed by passenger operations between Tehran and other major cities in Iran. In 1960, PAS initiated service to several European destinations, including Geneva, Paris, Brussels and London, using Douglas DC-7C aircraft, leased from Sabena.
On 24 February 1962, Iranian Airways and PAS merged to form the Iran National Airlines Corporation, known as Iran Air. It was a public sector venture that combined the assets and liabilities of the two predecessor air carriers. Among the aircraft used were Avro York, Douglas DC-3, Douglas DC-6 and Vickers Viscount. The carrier became a full member of IATA in 1964.
"Iranian Airways" was established in May 1944 and flew its first passenger flight after World War II from Tehran to the holy city of Mashhad. Within a period of 17 years, from 1945 to 1962, the airline developed into a major domestic carrier with a few international flights per week.
The board of ministers ratified a proposal to establish a national airline on 10 February 1961. Following this decision, on 24 February 1961, "Iranian Airways" and "Pars Airways", a private airline established in 1954, merged to form the new airline "Iran Air", using the "HOMA" bird as a symbol.[edit] Expansion
In 1965, Iran Air took delivery of its first jet aircraft, the Boeing 707, Boeing 727-100, followed by the Boeing 737-200 in 1971, the stretched Boeing 727-200 in 1974 and three variants of Boeing 747s (747-100, -200 and SP), starting in 1978-1979. By the mid-1970s, Iran Air was serving cities in Europe with non-stop and one-stop flights (there were over 30 flights per week to London alone).
On 8 October 1972, Iran Air placed an order with British Aircraft Corporation for two Concorde supersonic jets, plus one option. One was leased for a few flights from Tehran to Kish Island, but never appeared in Iran Air Livery. These orders were canceled in April 1980, in the wake of the Iranian Revolution, making Iran Air the last airline to cancel its Concorde orders.On 29 May 1971, the Tehran to New York City route was inaugurated, first with Boeing 707s, making a stop-over at London Heathrow Airport. Shortly thereafter, the route was converted into a non-stop flight using Boeing 747SPs, making Iran Air the second Middle Eastern carrier (after El Al), to offer non-stop service to New York. With this flight, Iran Air set a new world record in time and distance for a non-stop, scheduled long-haul flight (12 hours and 15 minutes, 9,867 km - 6,131 mi - 5,328 nm). In 1978, the airline acquired six Airbus A300B2k aircraft for use on its domestic trunk and busy regional routes. By the end of that year, Iran Air was serving 31 international destinations stretching from New York City to Beijing and Tokyo. Plans were made to offer direct services to Los Angeles and to Sydney, for which the airline's long range Boeing 747SP aircraft were ideally suited. This would have allowed Iran Air to use Tehran as a midway point between East and West, because of its home base's favorable geographical location. Such plans were never realized.
By the late 1970s, Iran Air was the fastest growing airline in the world and one of the most profitable. By 1976, Iran Air was ranked second only to Qantas, as the world’s safest airline, having been accident free for at least ten consecutive years. Although both airlines were accident free, Iran Air came second only because of fewer operational hours flown compared to Qantas. Prior to this ranking, a fatal accident occurred on 25 December 1952, in which 27 of the 29 passengers on board perished, when their Douglas DC-3 crashed on landing.
[ After the Iranian Revolution
In the wake of the Iranian Revolution in February 1979, Iran Air began to reorganize its international operations, discontinuing service to a range of foreign destinations. Tehran was designated as the only official gateway to Iran, while Shiraz could be used as an alternate, only in case of operational requirements. All other cities in Iran lost their international status. However, in recent times, many of Iran's major city airports have regained a minor international status. These direct international flights using airports in other major Iranian cities currently serve regional countries.
The last departure from New York was on 7 November 1979. The last scheduled flight from Tehran to New York City on 8 November 1979 was diverted at the last minute to Montreal, prompted by an embargo suddenly imposed by the U.S. government. Subsequently, the Boeing 747SPs were used on the airline's European and Asian routes. In 1978, the first of six new Airbus A300B2s joined the fleet.After the start of the Iran–Iraq War in September 1980, Iran Air's domestic and international operations were often subject to cancellation and irregularity, in line with the wartime situation. This continued until August 1988, when a cease-fire agreement took effect. Right from the start of the Iran–Iraq War, Abadan, the gateway to Iran's oil-producing region, lost all its air links, because the airport had to be closed.
The year 1981 saw the formal name of the airline changed to "The Airline of the Islamic Republic of Iran". Iran Air carried 1.7 million passengers in that year. In 1990, the first of six Fokker 100 jets was added to the fleet and five more were added later on. In 2001, the airline bought six second-hand Airbus A310 aircraft (five -200 and one -300 series), since the U.S. authorities blocked the planned purchase of any new Airbus A330 units. In 2005, the carrier bought two Airbus A300-600s from Olympic Airlines. In the wake of the growing tension, between the U.S. and Iranian governments, over Iran's nuclear program, the plan to supply Boeing spare parts or aircraft, to upgrade the aging fleet of Iran Air, was blocked by the USA and members of the EU. However a new agreement between Iran and the United States at the end of 2006, has changed that and allowed an overhaul of Iran Air's fleet.[6] The airline is wholly owned by the Government of Iran and
has 7,500 employees.[Ongoing refuelling issue and EU ban
On 5 July 2010, an aviation official for Iran accused the U.K., Germany and the United Arab Emirates of refusing to refuel Iranian passenger jets.[7] This move follows unilateral sanctions imposed by the US over the nuclear conflict. Iran Air and Mahan Air both claim to have been denied refuelling. A spokewoman for Abu Dhabi Airports Company (ADAC) said that there is a contract with Iranian passenger flights to refuel the aircraft and will continue to do so. A spokesperson for the United Kingdom Civil Aviation Authority said that it is down to independent suppliers if planes are to be fueled or not. Germany's Transport Ministry said the refuelling of Iranian planes was not banned under EU or UN sanctions but did not say whether any independent refuellers were denying refuelling.[8] Later in the day, Dubai revealed that they too continue to refuel Iranian passengers flights in and out of Dubai.[9] The next day, a spokeperson for Iran said that no such limitation had been imposed.[10] As a result of the sanctions, most of Iran Air services originating from Western Europe to Tehran’s Imam Khomeini International Airport now land in Belgrade, Serbia in order to refuel. The technical stops commenced on March 25 with 2 Iran Air Airbus A300s landing at Borispol Airport. On May 22 Switzerland has also announced to call-off the supply of Iranian airliners on their flights from Geneva.
On 6 July 2010, it was announced that the European Commission would ban all of Iran Air's Airbus A320, Boeing 727 and Boeing 747 fleet from the EU over safety concerns.[11][12] This move will come as a major blow to Iran Air, limiting flights to Europe with their own aircraft.
Japan
イラン航空（هواپیمایی ملی ایران）は、イランの国営航空会社。1946年設立のIranian Airwaysと、1954年設立のPersian Air Serviceの合併、国有化により1961年に設立。
概要 ]
世界54都市に就航しているイランの「フラッグ・キャリア」で、本拠地はテヘランのメヘラーバード国際空港。革命前まではニューヨークへ乗り入れていた(ただし、国連関連での乗り入れはある)。従業員は7,400名。（2007年3月時点）
主力機材は革命前就航のボーイング747、ボーイング737、ボーイング727、エアバスA300であるが、革命後に少数のフォッカーF100、エアバスA300-600R、その他に中古のエアバスA310などを取得し、現在運用中である。
設立以降はエコノミークラスのみであったが、1993年にビジネスクラスの「ホマクラス」が導入された。東京発着路線のホマクラスでは、イラン産の最高級キャビアがサービスされることが有名。宗教上の都合で、機内ではアルコール飲料はサービスされず、持ち込んだアルコール飲料を機内で飲むことも禁止されている。
会社のロゴは、世界遺産のペルセポリス遺跡にあるグリフィン（神話上の生物）をモチーフとしたものである。このロゴマークのグリフィンがペルシア語でホマと呼ばれ、ペルシア語によるイラン航空の正式名称（هواپیمایی ملی ایران Havapeyma'i-ye Melli-ye Iran）の頭文字をとった略称もホマとなることから、イラン航空は「ホマ」の通称で呼ばれ、すべてのイラン航空の機体のノーズ付近にもホマ（هما）の文字が入っている。
日本路線 ]
1974年に東京への乗り入れを開始。日本人の客室乗務員も乗務している。ノンストップ便または北京経由の週2便で運航されていたが、ノンストップ便がソウル経由に変更され、そのソウル経由は2010年9月に廃止となった。以降は北京経由のみ週1便の運航となっている。
- 成田国際空港 - 北京首都国際空港 - テヘラン・エマーム・ホメイニー国際空港
- 成田 - 北京間の利用もできる。
日本へは世界でも45機しか製造されなかったボーイング747-SPで主に乗り入れている。かつてはアメリカン航空などもこの機材で乗り入れていたが、現在日本にこの機材で乗り入れているのは、イラン航空のみである。2008年現在、ボーイング747-SPは事実上日本への乗り入れ専用となっている
پیامی از مسافر هواپیمای ایران ایر : سلام من وقتی می خواستم سوار هواپیما ی ایران ایر 747 شوم خیلی خیلی بزرگ بود و این باعث افتخار است و خیلی پرواز خوبی بود اما فقط یک ایراد دارد که غذا های زیاد خوبی ندارد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر